"Müthiş bir acıyla korkudan donakaldım; kim olduğundan şuncacık haberim yoktu. Bir çocuk mu? Bir düş mü? Bir eşkiya mı? Canına kıymak isteyen biri mi? Bir baştan çıkarıcı mı? Bir yok edici mi? Ve onu görmek için arkama döndüm. Köprü arkasına dönüyor! Henüz dönmem sona ermemişti ki; birden çökmeye başladım; çöktüm ve çok geçmeden paramparça oldum, doludizgin akan sularda şimdiye dek beni hep sessiz sakin süzüp durmuş çakılların şişlerine geçirildim."F.Kafka